Ken je dat gevoel dat je ergens helemaal vol voor gaat – 100%, geen excuses – en zodra het één dag niet lukt, je meteen denkt: laat maar, het is toch verpest? Ja, dat dus. Dat is de alles-of-niets mindset. En geloof me, bijna iedere vrouw heeft daar in meer of mindere mate last van. Het is dat stemmetje dat zegt dat je alleen mag beginnen als je het perfect kunt doen, en dat je net zo goed kunt stoppen als je één keer uitglijdt.
Die alles-of-niets mindset komt heel vaak voort uit een behoefte aan controle.
We willen grip, duidelijkheid, zwart-wit. Veel vrouwen zijn zo opgegroeid: goed of fout, geslaagd of mislukt, alles of niets. Dat patroon neem je onbewust mee in afvallen, sporten, eten, relaties… eigenlijk in alles. Je herkent het vast wel: je begint maandag met gezonde voeding, je sport drie dagen, je voelt je goed. En dan komt vrijdagavond: pizza, wijn, gezelligheid. Je geniet, maar daarna zegt je hoofd: oké, nu is het verpest, ik begin maandag weer. En dat maandag-denken is precies wat je vasthoudt in die cirkel.
Wat veel vrouwen niet doorhebben, is dat die alles-of-niets mentaliteit je niet vertelt dat je “lui” bent of “geen discipline hebt”.
Het vertelt je juist dat je té streng bent voor jezelf. Dat je bang bent om te falen, en dat “alles perfect” veiliger voelt dan “een beetje goed.” Het komt uit overtuigingen zoals: als ik het niet perfect kan, heeft het geen zin, of ik mag pas trots zijn als ik het volledig volhoud. Maar daardoor bouw je nooit écht vertrouwen op in jezelf, omdat je constant beweegt tussen vol gas en volledige stilstand. En van dat heen-en-weer geslinger word je uiteindelijk moe, onzeker en gefrustreerd.
Want eerlijk… het zijn niet die ene pizza, dat glas wijn of die dag dat je niet sport waardoor je niet afvalt. Het is dat je hoofd zegt dat je dan net zo goed helemaal kunt stoppen. Niet het eten of het sporten is het probleem, maar die gedachte: ik heb het verpest, laat maar. Dat is waar het misgaat.
Om dit om te draaien, moet je beginnen met mild zijn naar jezelf.
Vraag jezelf op zo’n moment eens af: is het écht verpest? Of was het gewoon één keuze? Kun je nu niet gewoon een nieuwe keuze maken? Je hoeft niet perfect te zijn om vooruit te komen. Kleine, consequente keuzes brengen je verder dan honderd perfecte dagen die steeds worden afgewisseld met totale stilstand. Zie het als een spier die je traint: elke keer dat je kiest voor “oké, ik ga weer door” in plaats van “laat maar”, wordt die spier sterker.
Er zit zóveel rust in het middenstuk. Tussen alles en niets. Het stuk waar je mag genieten én gezond eten. Waar je mag sporten én rusten. Waar je niet alles perfect hoeft te doen om toch vooruit te komen. Als je stopt met streven naar perfectie, komt er ruimte voor consistentie. En dát is wat je op de lange termijn resultaat geeft, fysiek én mentaal.
Dus de volgende keer dat je denkt: ik begin maandag weer, adem even diep in en zeg tegen jezelf: ik kan nu al opnieuw beginnen. Het hoeft niet perfect. Het hoeft alleen maar béétje bij beetje beter. Want echte verandering zit niet in alles of niets, maar in alles een beetje meer met liefde.
